Hymnus ad Bacchum
Metrum: Alcaicum systema
Bacchum in remōtīs carmina rūpibus
vīdī docentem – crēdite posterī! –
Nymphāsque discentēs et aurēs
capripedum Satyrōrum acūtās.
Euhoe, recentī mēns trepidat metū
plēnōque Bacchī pectore turbidum
laetātur, euhoe, parce Līber,
parce gravī metuende thyrsō.
Fās pervicācēs est mihi Thyiadas
vīnīque fontem lactis et ūberēs
cantāre rīvōs atque truncīs
lapsa cavīs iterāre mella,
fās et beātae coniugis additum
stellīs honōrem tēctaque Pentheī
disiecta nōn lēnī ruīnā
Thrācis et exitium Lycūrgī.
Tū flectis amnēs, tū mare barbarum,
tū sēparātīs ūvidus in iugīs
nōdō coërcēs vīperīnō
Bistonidum sine fraude crīnēs.
Tū, cum parentis rēgna per arduum
cohors Gigantum scanderet impia,
Rhoetum retorsistī leōnis
unguibus horribilīque mālā;
quamquam chorēīs aptior et iocīs
lūdōque dictus nōn sat idōneus
pugnae ferēbāris; sed īdem
pācis erās mediusque bellī.
Tē vīdit īnsōns Cerberus aureō
cornū decōrum lēniter atterēns
caudam et recēdentēs trilinguī
ōre pedēs tetigitque crūra.